Ψυχοθεραπεία & Συμβουλευτική σε Παιδιά και Εφήβους

Τα παιδιά και οι έφηβοι/ες αρκετά σπάνια ζητούν να πάνε στον γιατρό και ακόμη πιο σπάνια να μπουν σε μια ψυχοθεραπευτική/συμβουλευτική διαδικασία. Αντίθετα, οι γονείς, οι δάσκαλοι ή το δικαστήριο είναι αυτοί που παροτρύνουν ή πιέζουν τα παιδιά και τους έφηβους/ες να ακολουθήσουν μια τέτοια διαδικασία. Συνήθως, η ξαφνική επικέντρωση σε ένα παιδί ή ένα/μια έφηβο/η και τα προβλήματά του βιώνεται ως απειλή. Για το λόγο αυτό μοντέλο επιλογής όταν βλέπουμε ένα παιδί ή έναν/μια έφηβο/η ψυχοθεραπευτικά/συμβουλευτικά συνιστά κυρίως το οικογενειακό και ομαδικό πλαίσιο. Ο επιμερισμός της ευθύνης της δυσκολίας που προσφέρει το οικογενειακό πλαίσιο απ’ τη μια και η «ασφάλεια των αριθμών» που προσφέρει το ομαδικό πλαίσιο από την άλλη αντανακλά και απαντά στην προτίμηση των παιδιών και των εφήβων απέναντι στην ανυπόφορη ταμπέλα του «προβληματικού».

Σε κάποιες περιπτώσεις, ωστόσο, κρίνεται απαραίτητο να δούμε το παιδί ή τον/η έφηβο εξατομικευμένα, στο πλαίσιο ατομικής ψυχοθεραπείας/ συμβουλευτικής.

Απαραίτητες προϋποθέσεις για την έναρξη ψυχοθεραπείας σε παιδιά και εφήβους είναι οι ακόλουθες :

• η  συναίνεση του παιδιού ή του/ης έφηβου/ης και της οικογένειάς του/ης. Για την διασφάλιση αυτής της προϋπόθεσης πραγματοποιείται μικρός αριθμός διερευνητικών συναντήσεων – με ή χωρίς το παιδί – με σκοπό την διαμόρφωση του πλαισίου,
• η συνεργασία του/ης γονέα ή των γονέων προκειμένου να υποστηρίξουν την θεραπεία του παιδιού τους και αν χρειαστεί να ακολουθήσουν μια παράλληλη ψυχοθεραπευτική/συμβουλευτική διαδικασία.

Σε περίπτωση που το παιδί ή ο /η έφηβος/η δεν δέχεται να ακολουθήσει μία από τις παραπάνω διαδικασίες πολλές φορές ανάλογης εμβέλειας αλλαγές μπορούν να επιτευχθούν μέσα από την ψυχοθεραπεία/συμβουλευτική των γονέων, ανάλογα βέβαια και από την φύση των συγκεκριμένων δυσκολιών.

Όταν βλέπουμε το παιδί εξατομικευμένα στόχος μας είναι να ανακουφιστεί το παιδί ή ο/η έφηβος/η από οδυνηρά συναισθήματα και να βρει τρόπους αντιμετώπισής τους, να επεξεργαστεί θέματα που το απασχολούν και να διευκολυνθεί η ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη. Στο πλαίσιο αυτό συχνά χρησιμοποιούμε ως θεραπευτικές μεθόδους διάφορα παιχνίδια, εικαστικά μέσα και οπτικοακουστικό υλικό.

Η συχνότητα και η διάρκεια των συναντήσεων διαμορφώνονται ανάλογα με τις δυνατότητες και τις ανάγκες του παιδιού/εφήβου. Συνήθως, βέβαια, η συχνότητα είναι μία φορά την εβδομάδα, την ίδια μέρα και ώρα, και η διάρκεια είναι 45΄-60΄λεπτά.

Αν και τα παιδιά ενθαρρύνονται και υποστηρίζονται στην επικοινωνία συναισθημάτων, σκέψεων και εμπειριών με τους γονείς και άλλους, οι ακριβείς πληροφορίες που μοιράζονται με τον/ην θεραπευτή/τρια είναι εμπιστευτικές. Αντίστοιχα, και οι πληροφορίες που μοιράζονται οι γονείς δεν αποκαλύπτονται σε τρίτους χωρίς γραπτή συγκατάθεση. Με βάση τον νόμο, ωστόσο, η εχεμύθεια αίρεται σε περιστάσεις απειλητικές για την ζωή  ή σε περιπτώσεις που τίθενται σε κίνδυνο τα παιδιά (όπως σε περίπτωση σεξουαλικής ή σωματικής κακοποίησης ή παραμέλησης).

Η συνολική διάρκεια της παρέμβασης είναι κάτι το οποίο θα συζητήσετε με τον/ην θεραπευτή/τριά, σε σχέση με τους στόχους της παρέμβασης ή άλλους παράγοντες που την καθορίζουν. Προτείνουμε, ωστόσο, η ολοκλήρωσή της να γίνεται σε συνεργασία με τον/ην θεραπευτή/τρια έτσι ώστε να δίνεται στο παιδί/έφηβο η δυνατότητα ενός ομαλού αποχωρισμού.

Η πληρωμή γίνεται μετά την κάθε επίσκεψη εκτός αν γίνει κάποιος άλλος σαφής διακανονισμός με τον/ην θεραπευτή/τριά.