«Μισούμε τους ανθρώπους. Ρατσισμός και ασυνείδητο από την σκοπιά της Ψυχανάλυσης & της Κριτικής Ψυχολογίας», του Klaus Holzkamp.

Ο Klaus Holzkamp ήταν καθηγητής κοινωνικής ψυχολογίας στο Ψυχολογικό Ινστιτούτο του Ελεύθερου Παν/μίου του Βερολίνου, την δεκαετία του ’60 και ’70. Μέλημά του να θεμελιωθούν οι όροι και οι προϋποθέσεις για μια Επιστήμη του Υποκειμένου. Συμμετέχοντας ο ίδιος ενεργά σε εγχειρήματα ριζοσπαστικού κοινωνικού και πολιτικού ακτιβισμού, έζησε από τα μέσα την λεγόμενη «έκρηξη της υποκειμενικότητας», που πήρε τη μορφή μαζικών κινημάτων συγκροτημένων στην βάση πολιτικών και κοινωνικών διεκδικήσεων, αρχής γενομένης από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 σε Ευρώπη και Βόρεια Αμερική.

Κατά τα τέλη του ’60 μια ομάδα φοιτητών με επικεφαλής τον Holzkamp ανέλαβε να θέσει τις θεωρητικές βάσεις για μια κριτική και χειραφετητική ψυχολογία. Αυτό περιελάμβανε μια ενδελεχή κριτική των υπαρχόντων κυρίαρχων ψυχολογιών, έτσι ώστε να αναγνωρίσει τις ελλείψεις τους από μια αντιπολιτευτική οπτική.(…) Μια κριτική ψυχολογία θα πρέπει να είναι ξεκάθαρη ως προς το τι σημαίνει να είναι κανείς ένα συγκεκριμένο ανθρώπινο υποκείμενο.(…) Η γερμανική Κριτική Ψυχολογία λοιπόν (γνωστή με κεφαλαίο «Κ»), αναδύθηκε ως θεωρητική και πρακτική επεξεργασία της μαρξιστικής σκέψης στο γνωστικό πεδίο της ψυχολογίας. (…) Διακρίνεται από άλλες προσεγγίσεις κριτικών ψυχολόγων, οι οποίες δεν στόχευαν σε μια εναλλακτική, συνολική θεμελίωση της ψυχολογίας και ως εκ τούτου δεν αποπειράθηκαν να αναπτύξουν κάποιο διακριτό ερευνητικό σύστημα.